Het betekende een lijdensweg van constante pijn. Ademhalen, kuchen, niezen, iedere positie, iedere beweging, iedere druk op de romp resulteerde in pijn. Vaak was het letterlijk niet meer mogelijk om de romp rechtop te houden. Het meest machteloze van de situatie was wel dat er vanuit de medische kant nauwelijks hulp geboden werd. Ik moest er maar mee leren leven, het beste nog met het gebruik van veel pijnstillers.

Na een zoektocht van 5 jaar, waarin ik elke redmiddel aangreep, van tapen tot het raadplegen van Best Doctors (een wereldwijde organisatie), van een Tens tot het volgen van een uitgebreid en intensief revalidatietraject kwam ik tot de conclusie dat het hebben van chronisch gebroken ribben in de medische wereld een lastig fenomeen is, waarmee men niet goed raad weet.

Ik volgde alle nieuwe ontwikkelingen op het gebied van gebroken ribben, zowel in Nederland als in het buitenland. En plotseling las ik het bericht over het ribbenspreekuur van traumachirurg J. Vermeulen in het Maasstad Ziekenhuis! Ik geloofde mijn ogen niet, was er dan toch een specialist die zich op dit terrein waagde? Natuurlijk een traumachirurg, welke specialist heeft er meer ervaring op dit gebied én durft het ook aan?

Na mijn eerste bezoek aan dr. Vermeulen kreeg ik weer hoop in de toekomst. Vanaf de eerste ontmoeting gaf hij mij de overtuiging dat hij de romp weer stabieler kon maken. Of hij de pijn door een operatie kon wegnemen, die garantie kon hij, begrijpelijkerwijs, niet geven. Wel beloofde hij om ook daarna met mij te blijven zoeken naar oplossingen.

Door de situatie rond het coronavirus en fysieke omstandigheden werd ik pas enige tijd later geopereerd. Van twee ribben (6 en 7) werden de oude botuiteinden weggehaald en werden de breukvlakken schoongemaakt. Tussen deze ribben kwamen plaatjes, die bevestigd werden met schroefjes. Van een andere rib (5) werd een groter gedeelte weggehaald. Het bot verkruimelde als het ware bij aanraking. Tussen deze uiteinden kwam een langer plaatje en ook dit plaatje kon goed vastgezet worden. Veel verklevingen werden los gemaakt.

Twee weken na de operatie kon ik tot mijn grote verbazing niezen en hoesten zonder pijn. In de loop van de daaropvolgende weken kreeg ik meer en meer stabiliteit in de romp en werd de pijn minder en minder. Steeds meer activiteiten waren weer mogelijk met steeds minder pijn. Er ging een wereld voor mij open. Nu, na 8-10 weken merk ik dat ik echt weinig tot geen pijn meer heb, behalve als ik over grenzen heen ga en heel actief ben.

Ik hoop dat mede door het schrijven van dit artikel er meer lotgenoten gewezen worden op de mogelijkheden die dr. Vermeulen biedt bij chronisch gebroken ribben. Maar meer nog hoop ik dat internisten/oncologen en radiologen de weg vinden naar deze traumachirurg, zodat ze meteen na de diagnose van non-unions bij gebroken ribben het initiatief nemen om hun patiënten door te verwijzen en hen niet het zicht op een kwalitatief beter leven ontnemen.

Ik ben in ieder geval blij, dat ik de weg naar hem en het Maasstad Ziekenhuis gevonden heb!